χωματερός

-ή, -ό, Ν

το θηλ. ως ουσ. η χωματερή

α) έκταση με χώμα, χωρίς βλάστηση

β) τόπος όπου αποκομίζονται τα απορρίμματα, διαστρώνονται σε λεπτές στρώσεις, συμπιέζονται και καλύπτονται με χώμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χώμα, χώματος + κατάλ. -ερός (πρβλ. παγ-ερός)].